Coa reconstrución da muralla e a reformulación do poboado, apareceron as primeiras vivendas complexas. Contamos con algúns exemplos de unidades domésticas constituídas por varias construcións con diferente funcionalidade (cuartos de almacenamento, tarefas artesanais etc.), conectadas entre si por espazos intermedios (no caso de Elviña, a través dun corredor) que xuntan unhas coas outras. Deste xeito articúlanse unha serie de relacións espaciais que condicionan a circulación interior e que lles confire unha certa independencia respecto ao resto das vivendas.

Este feito non é o habitual nos castros galegos, onde, na maior parte das rexións, adoitan existir vivendas sen divisións internas e sen unha estruturación visible que defina distintos tipos de tarefas e actividades. No caso da área sur do territorio galaico, especialmente nas Rías Baixas e na conca media do Miño, estas vivendas denomínanse casas-patio, por estruturarse ao redor dun espazo aberto de carácter privado para os habitantes de cada unidade familiar.

A conquista romana introduciu as vivendas de planta cadrada e rectangular, que combinaban esquinas vivas e arredondadas, ademais de novas técnicas construtivas e ornamentais.

No Castro de Elviña, unicamente coñecemos unha vivenda de clara orixe galaicorromana: trátase da Casa da Exedra, en cuxas últimas fases foi completamente reestruturada, dividindo o edificio en varias estancias e realizando distintos cambios no interior (como, por exemplo, o revocado das paredes con estuco). Tamén se coñecen outras estruturas que deberon ser de época galaicorromana, situadas por encima do abandono do acceso exterior suroeste ou sobre a contorna da última muralla na área sur. Tampouco se descarta que a coñecida como Casa do Tesouro sexa de época romana, e que fose construída sobre o Tesouro de Elviña, descoñecendo a súa existencia.