Preto do acceso sueste á croa, atópase unha construción de gran tamaño, coñecida como o Templo do Ídolo Fálico. Trátase dun edificio de planta rectangular e irregular, que rolda os 60 m2. Debe sinalarse que a súa configuración actual non responde á orixinal: existen evidencias dunha reforma na parte este da estrutura, que podería corresponderse cunha fase anterior ou coa remodelación dunha estancia, ademais de que a restauración realizada en campañas anteriores non se corresponde con detalle coa planta orixinal do edificio na súa banda sur.

As principais características que definen este edificio, e que lle outorgan tanto o seu particular nome como a súa interpretación como espazo relixioso, son o banco corrido e a escultura do "ídolo fálico". A construción conta cun banco corrido que, acaroado aos seus paramentos interiores, disponse ao longo de toda a banda oeste e norte. Na parte norte, con todo, vese interrompido para deixar un oco, a modo de nicho, para encastrar unha escultura. Trátase do mencionado "ídolo fálico", un relevo escultórico que representa unha figura humana, con trazos faciais e brazos, e quizais un falo moi destacado. Na actualidade, este relevo consérvase no Museo de San Antón. Finalmente, fai falta sinalar a presenza da fonte cuberta na parte nordés da estrutura. A proximidade de fontes ou mananciais de auga é unha tendencia relativamente habitual en moitas edificacións relixiosas da Idade do Ferro peninsular.

As características do edificio fan pensar nun uso relixioso e cultual, que implicaría determinadas actividades de carácter colectivo. Debe sinalarse que, na Idade do Ferro galaica, non é demasiado habitual que aparezan expresións escultóricas, polo que resulta unha edificación anómala dentro do seu contexto.