A montaxe da exposición obedece á mirada dun neno, tendo en conta distintos xogos de escala e unha colocación das obras que seguirá en altura a evolución cronolóxica da mostra. Trátase de entender como a obra se transforma en relación ao tipo de público que se enfronte a ela, buscando que a reacción física e perceptiva do público adulto sexa, nalgúns casos, tan estraña e incómoda como adoita ser a dun neno nunha sala de exposicións, e viceversa.

No soto 2 da Fundación Barrié mergullámonos no pasado, no soto 1 imaxinámonos o noso presente e o virtual futuro coa intención de outorgar a eses conceptos unha dimensión metafórica que transcende o cronolóxico. Doutra banda, as obras de artistas contemporáneos seleccionadas condúcennos a distintos momentos da historia, incluíndo obras representativas da Colección de Pintura Contemporánea Internacional da Fundación Barrié, así como outras pezas de distintas coleccións privadas ou intervencións site-specific para esta exposición, como é o caso da pintura mural efémera de Almudena Fernández Fariña, preparada exclusivamente para a Fundación Barrié. Nestas instalacións de Almudena Fernández, a prolongación tridimensional da pintura convida a que esta poida ser habitada e vivida, eliminando as barreiras da pintura como obxecto exclusivamente dedicado á contemplación.