Ayuntamiento de A Coruña

Ayuntamiento de A Coruña

Poetas di(n) versos: Natalia Toledo y Celso Fernández Sanmartín

Bien profundo en la tierra y en las viejas tradiciones orales de sus pueblos nacen las palabras de este lalinés y de esta poeta mexicana en lengua zapoteca. Será un recital teñido de oralidad, folclore y sabio legado de tradición.

A quién va dirigido:

Para público en general

Cuándo:

27/03/2017

Ya ha finalizado

Horario:

20.30 h

Dirección:

Centro Sociocultural Ágora. Lugar da Gramela 17. 15010 A Coruña

Precio:

Entrada libre hasta completar capacidad

Documentos:

Folleto-poetas-marzo-2017-correcto.pdf (6 MB)

Natalia Toledo nace en Juchitán (Oaxaca) en 1967. Es una poeta de expresión mayormente zapoteca, aunque también en español. Graduada por la Escuela General de Escritores de México (SOGEM), además de poeta es autora de cuentos e traductora al zapoteco. Recibió bolsas del FONCA (Fondo Nacional para la Cultura y las Artes) para lenguas indígenas en los años 1994, 2001 y 2004, y la de nuevos creadores del FOESCA (Fondo Estatal para la Cultura y las Artes) en 1995. Miembro del Sistema Nacional de Creadores desde 2008, en 2010 realizó una residencia artística en la Universidad RMIT de Merbourne (Australia).

Además de cuatro libros de cuentos y uno de traduciones, publicó los poemarios Paraíso de fisuras (1992), Ca guna gu bidxa, ca guna guiiba' risaca [Mujeres del sol, mujeres de oro] (2002), Guie' yaase' [Oliveira negra] (2004) -que recibió el premio Nezahualcóyotl de Literatura, único Premio Nacional de literatura indígena contemporánea en México-, Xtaga be'ñe' [Flor de pantano] (2005) e Dechebitoope [El dorso del cangrejo] (2015). Su trabajo literario inspiró óperas, ella misma grabó también tres discos de su poesía. Además de libros completos en inglés, francés y griego, poemas y relatos suyos han sido publicados en antologías y revistas en traduciones al mixe, chinanteco, mixteco, maya, inglés, italiano, francés, vietnamita, esloveno, alemán, grego, chinés, punjabi y éuscaro.

A irmá de Eurídice

Plantei un pochote no medio do camiño

e aledeime polas follas que me abrazaron,

dentro dunha nube que pasaba saltou unha culebra e

mordeume, caín polo talo da árbore até chegar ao cuarto

de Eurídice.

Ela sentiu mágoa por min e dixo:

O que aquí cae desgranará a culpa da soedade,

e así viñera Orfeo

xa non volverán os días en que o sol bañaba o teu corpo.

CELSO FERNÁNDEZ SANMARTÍN

Nacido en 1969, el lalinense Celso Fernández Sanmartín se licenció en Filosofía por la Universidad de Santiago. Además de poeta, es contador de cuentos e historias de tradición oral, faceta profesional que le lleva por diferentes lugares del mundo. Durante muchos años, en Lalín, trabajó como animador sociocultural en una residencia para persoas mayores.

Su obra poética ha sido publicada mayormente en ediciones de autor y de muy pequeña tirada, lo que no impidió que sea enormemente apreciada por los lectores y la crítica. Esta, suele encuadrarlo en la llamada Generación de los 90, década en la que se dió a conocer. Lo hizo con los volumenes

Divagaciós iu (1991), O tigre das cenorias (1994), Libro de poemas sen título (1995), Propiamente son captivo (1997), a los que más adelante siguieton Fucsia, talladas, estampados, boca (2001), Arroz en branco con corazós cocidos (2010) y Fam pam (2013). También colaboró con el artista Álvaro Negro en Abro a xanela e respiro o aire fresco da fin do mundo (2009) y con el fotógrafo Carlos Quintá en Pasaxeiras (2012). Ademáss, tiene publicada una recogida de postales con el título de Gratas e boas novas (2011), así como los desplegables Dúas caras atentas (2013) -poemas que acompañan a dos collares diseñados por Baraka- e Repoboar (2015).

        

Este xabón

Este xabón acabouse

Queda unha lesca, unha escama

que

ou se pega a outro xabón

ou escapa da palma da mau

Ten o tamaño da pastilla da cabeza

e non chega para a cara

O xabón foime remedio dei sacado o anel que apertaba de

traballar engordáronme os dedos

Este xabón non leva azulete, azulete levábao o que faciamos

na casa

Leva outro tinximento Levará leite

Vaise gastando e vai abrancazando coma miolo sen ollos

Se queda pousado na humidade

vólvese visgoso, a lama da pileta lle chamaba

Axudoume a sacar o carmín do entroido

Ó non usalo, sécase

e xa se fala do xabón eterno

Buscas algo concreto?

Fechas

Seleccione período o rango de fechas:

Desde:

Hasta:

Opciones

¿Qué te parece esta sección?

-101-101-101

Síguenos en

¡Tienes un navegador demasiado antiguo!

Lo sentimos pero tu navegador es muy antiguo para poder mostrar esta página. Debes de actualizarlo o usar un navegador compatible. Hemos optimizado esta web para Google Chrome, Mozilla Firefox, Opera, Safari y Microsoft Edge. Instalar ahora un navegador compatible

Iniciar sesión