A terceira terraza sitúase, principalmente, nas áreas oeste e sur, baixo a acrópole, delimitada por unha potente muralla de máis de 1,5 m de anchura. Parece tratarse da última liña defensiva do castro. Esta muralla conta cun potente acceso na súa área suroeste, definido por varios torreóns, un camiño empedrado e (polo menos) tres portas.

Esta zona apenas recibiu atención arqueolóxica durante as primeiras campañas, sendo inicialmente escavada durante proxéctoo Artabria, baixo a dirección de José María Bello, e tamén en intervencións sucesivas baixo distintas direccións (Fidel Méndez, Luís Francisco López, Mario Cesar Vila e Roberto Bartolomeu), nestes últimos casos, centradas principalmente en profundar nas características do sistema de acceso.

Esta zona resultou de particular interese para o estudo das fases construtivas da muralla. Neste caso, identificouse unha muralla graduada, é dicir, construída sobre un zócolo asentado sobre a terra ou o afloramento, de grande anchura, sobre o que se asentaba a muralla tal e como se ve na actualidade. Os materiais recuperados na contorna das murallas parecen indicar unha orixe situada entre os ss. III e II a.C., mentres que os depósitos de abandono, tanto nesta área como no sistema de acceso, indican que xa non estaría en uso na primeira metade do s. I d.C.