Tradicionalmente coñecíase esta estrutura como a garita do sentinela, aínda que este nome non se corresponde coa súa función real.

Tras as escavacións realizadas polo arqueólogo José María Luengo, creuse que dada a súa proximidade a un dos torreóns da entrada sueste da acrópole, podería ser parte do sistema defensivo como recinto no que se resgardaría algún dos vixiantes do corpo de garda. Nas seguintes escavacións descartouse esta posibilidade ao descubrirse que se atopaba permanentemente alagada de auga, polo que se ten bastante certeza de que a súa función era a de ser punto fundamental de abastecemento de auga nesta zona do castro.