Falan de amores e desamores, de encontros e desencontros, pero tamén de sensacións, do transcendente da vida, do ser humano, e saben crear atmosferas moi poéticas en letras e música. Existencialismo feito canción. As súas melodías non buscan o comercial, non obstante as súas cancións pégansenos con moita facilidade e ese é quizais o seu maior logro, saber transcender as leis da industria musical e paradoxalmente conquistar o gran público, porque hai algo moi magnético nas súas cancións. Atrápannos á primeira. Son eléctricos, electrizantes, saben beber de todo tipo de xéneros e fusionalos para facelos propios.

Despois de varios anos de parón volven con El Rinoceronte, aclamado por crítica e público como un dos mellores discos de 2014, que os devolveu directamente á primeira liña con todas as entradas vendidas nos seus concertos de presentación, e destacadas presenzas nos maiores festivais do país. "El Rinoceronte" foi nomeado aos Grammy Latinos como mellor disco de pop rock.

A comezos de 2016 regálannos o espléndido "Nueve canciones de amor y una de esperanza". Un disco conceptual sobre o amor en todas as súas facetas, con colaboracións da categoría de Enrique Bunbury en "Duele" ou Love of Lesbian en "Te quiero" de José Luis Perales. O disco entra directamente ao 2 en vendas e a banda esgota as entradas dos nove primeiros concertos da extensa xira que os levará por toda España, Reino Unido e México.