Fomos peces. A partir desta sospeita, un home e unha muller viaxan da man. O vento acúnaos sobre o escenario; talvez sexan fetos, talvez estean durmidos, ou cansos. Unha alfombra azul recíbeas, coma se fose un océano, unha enorme placenta quizais e empúrraos coas súas ondas ata un barreño, que ben podería ser un niño, ou simplemente un caldeiro en que ambos se atopan. Alí as súas mans espertan, as súas bocas ábrense ao mundo, coma se quixesen comelo.

Respiran. Parece que nacesen. E xogan coas pedras da beira, trazan camiños, descobren paisaxes nun espello, ou é unha ventá?, ou é o mundo ao revés? Báñanse, mergúllanse ou choven. Perseguen cunchas de mar, estrelas. Aínda non saben que calquera pode volverse peixe.

Compañía: Ultramarinos Lucas (Guadalajara)

Interpretación: Marta Hurtado y Juam Monedero

Autor e director: Jorge Padín