Dentro das denominadas vaixelas finas romanas, a terra sigillata foi unha das producións máis amplamente distribuída. A súa denominación procede do sigillum, unha marca de fabricación impresa no interior da base. Estas pezas, que eran fabricadas en serie, son unhas das cerámicas máis útiles para os arqueólogos, pois adoitan ofrecer información bastante precisa sobre a súa orixe e produción. Dentro da terra sigillata, distínguense varias producións en función do seu lugar de orixe (itálica, gálica, hispánica, africana...). Algunhas formas das producións do alto imperio tiñan a singularidade de presentar decoración a molde con motivos de diverso tipo en relevo, en consonancia cos gustos do momento.

En Elviña recuperáronse pezas correspondentes a estas tres últimas producións, e que proporcionan información sobre as últimas fases de uso e abandono do castro. As sigillatas coñecidas aparecen en niveis de abandono en distintas áreas do castro, así como nos niveis de uso da Casa da Exedra e nalgunhas áreas reocupadas durante o s. III d.C.