A casa do tesouro é unha construción de planta cuadrangular, que mide 7,3 de longo por 0,9 m de ancho. Parece ser construída en época galaicorromana, aínda que se descoñece o momento concreto. Presenta un chan pavimentado e as paredes están revocadas con barro. A vivenda recibe este nome debido á aparición, no seu interior, do Tesouro de Elviña, un dos conxuntos de ourivaría da Idade do Ferro máis importantes do noroeste peninsular.

A primeira peza do tesouro apareceu durante as escavacións de 1953, nun buraco situado xusto á beira do fogar que quedara ao descuberto tras levantar o pavimento. Entre abundantes anacos de cerámica, atopouse o fragmento dereito dunha diadema, pechado como se o empregasen a modo de pulseira. O resto das pezas apareceron ao continuar os traballos de limpeza: o fragmento esquerdo da diadema, unha gargantilla e as contas así como o colgante dun colar, incompleto e esmagado nalgunhas zonas.