O castro defínese por un primeiro recinto central na súa parte máis elevada (denominada croa ou acrópole) e varias terrazas dispostas ao seu redor, compoñendo unha extensión total de 6,5 hectáreas, sen que sexa descartable que as súas dimensións fosen mesmo maiores. Con relación a outros castros da contorna, non só é significativamente de maior tamaño, senón que tamén ofrece unha destacada monumentalidade arquitectónica e un conxunto de edificacións sorprendentes para a totalidade da Idade do Ferro do Noroeste.

Elviña escavouse por primeira vez en 1947. Desde entón, foi obxecto de campañas arqueolóxicas moi diversas. Nos últimos anos, os esforzos centráronse na consolidación e posta en valor das estruturas do castro, co fin de garantir a súa posta en valor e ofrecer un xacemento visitable para todos os públicos. O xacemento foi declarado Ben de Interese Cultural (BIC) en 1962.

Unha selección dos materiais arqueolóxicos recuperados durante as intervencións pódense contemplar no Museo Arqueolóxico e Histórico do Castelo de San Antón (A Coruña).