A choiva de estrelas fugaces das Perseidas é unha das citas anuais máis importantes para as persoas afeccionadas á astronomía. Este ano a corrente de meteoros alcanza o seu punto álxido a noite do 12 a 13 de agosto, aínda que a Lúa chea deses días non permitirá unha boa observación. Pero a choiva de estrelas fugaces non é un fenómeno puntual, poderemos seguir gozando delas nos días seguintes.

No período de máxima actividade poden chegar a verse máis de cincuenta estrelas fugaces cada hora baixo un ceo escuro e despexado. A contaminación luminosa fai que nas proximidades das cidades ou en zonas con iluminación forte o número de meteoros visibles diminúa. Entre o luns 8 e o domingo 14 de agosto as sesións do planetario da Casa das Ciencias incluirán recomendacións para observar as Perseidas. Para asistir a calquera sesión é posible reservar entradas con ata tres días de antelación neste enderezo web: ticketing.coruna.gal/mc2/cc/

Sen prismáticos

Para gozar das Perseidas non se precisan instrumentos ópticos, como prismáticos ou telescopios, nin son necesarios coñecementos especiais de astronomía, xa que os meteoros pódense ver  por toda a bóveda celeste. Iso si, todas as traxectorias teñen a súa orixe na constelación de Perseo (de aí o seu nome) que emerxe polo horizonte en dirección nordeste pasada a medianoite.

As Perseidas coñécense tamén como bágoas de San Lourenzo, xa que o día 10 de agosto está dedicado no santoral a este diácono de Roma que sufriu martirio asado nunha grella no ano 258. Pero en realidade non son outra cousa que diminutos fragmentos da cola do cometa Swift-Tuttle, que cun tamaño inferior ao de grans de arroz, entran na atmosfera a gran velocidade, deixando ao seu paso un rastro luminoso que pode chegar a durar varios segundos. Este cometa achégase á Terra cada 120 anos no seu percorrido ao redor do Sol, renovando a corrente de partículas que o noso planeta atravesa cada ano por estas datas.