Desde a Prehistoria, as fíbulas posúen unha gran importancia no mundo da vestimenta, pois funcionaron como elemento sustentante necesario para asegurar a permanencia da peza téxtil no seu uso. No Noroeste, as primeiras fíbulas datan da Idade do Bronce, experimentando múltiples variacións co paso do tempo. Unha fíbula componse de varias partes que son a agulla, a cabeceira ou eixo no que se enrola a base da agulla, a ponte ou arco e o pé, que é a zona na que se apoia a punta da agulla. As fíbulas non só son elementos funcionais, senón que habitualmente presentan múltiples detalles ornamentais, xa que tamén eran pezas para ser lucidas. Habitualmente, están realizadas en bronce, pero existen exemplos que, mesmo, foron realizados en metais tan prezados como o ouro ou a prata.

A recuperación de fíbulas en xacementos da Idade do Hierro é relativamente habitual. En Elviña foron recuperadas fíbulas de múltiples formas e tipos (longo travessao, transmontana, Saboroso, circular, omega...). Esta última, visible na imaxe e recuperada no castro, é unha peza máis sinxela: conta cun aro, cos extremos dobrados sobre a propia peza e dunha agulla (non conservado neste caso). O modelo foi elaborado en bronce, e presenta unha datación ampla, pois estas pezas aparecen desde o s. I a.C. ata o IV d.C.