O Castro de Elviña experimentou un notable desenvolvemento cultural e comercial durante os s. III e I a.C. Hoxe en día, coñecemos non poucas evidencias da interacción co mundo mediterráneo, especialmente coa área do actual Cádiz. As mesmas fontes clásicas insinúan unha estreita conexión entre os navegantes destas zonas e o territorio galaico, proceso do que Elviña formou unha parte relevante.

A pesar de que son moitas as pezas documentadas e non todas puideron ser identificadas ata agora, podemos destacar dúas formas particularmente representativas: os kalathoi (kalathos en singular) e os askoi. A denominación e forma de ambas teñen unha orixe grega, aínda que as producións que coñecemos no castro son un exemplo da difusión e reinterpretación desta forma de facer cerámica ao longo do Mediterráneo.

Os askoi son pezas de pequeno tamaño, cunha (ou varias) bocas vertedoras e un asa, cuxa funcionalidade adoita estar relacionada co consumo de determinados líquidos en espazos habitualmente de carácter relixioso ou simbólico. Os kalathoi son un recipiente de maiores dimensións, de forma cilíndrica e alongada, cuxa parte superior adoita presentar un beizo exvasado que, nos casos ibéricos, adoita parecer un "chapeu de copa" posto do revés. Estas pezas adoitaban empregarse para trasladar obxectos como froitos secos, mel ou conservas.

Ambas as pezas aparecen no Edificio dos Betilos, unha estrutura particularmente representativa do vínculo entre Atlántico e Mediterráneo, e que encarna o estreito vínculo que existe entre ambas as áreas.