- Inicio
- Memoria local
- Mulleres coruñesas na historia
- Maria Casares
María Casares, a grande actriz coruñesa do exilio
María Casares foi unha destacada actriz coruñesa de proxección internacional, figura clave do teatro e do cinema do século XX en Francia, cuxa vida e obra estiveron marcadas polo exilio, o compromiso cultural e unha profunda entrega á arte escénica.
Nacida na Coruña en 1922, María Casares foi filla do político republicano Santiago Casares Quiroga. Con apenas 14 anos, exiliouse en Francia xunto á súa nai, tras o estalido da Guerra Civil Española. No seu país de acollida, atopou no teatro unha vía de expresión e resistencia. Formouse no Conservatorio Nacional de Arte Dramática de París e debutou nos escenarios en plena ocupación nazi. Foi moi pronto nunha das voces máis recoñecidas do teatro francés.
Dotada dunha presenza magnética, unha voz inconfundible e unha intensidade interpretativa única, María Casares converteuse nunha das grandes damas da escena europea. Foi unha das actrices predilectas de autores como Jean Cocteau ou Albert Camus, con quen ademais mantivo unha relación persoal e epistolar que transcendeu como testemuño dunha época convulsa.
A súa carreira desenvolveuse principalmente en Francia, tanto no teatro como no cinema, onde participou en películas fundamentais do cinema de posguerra. Aínda que a súa traxectoria se desenvolveu lonxe da súa Galicia natal, sempre se recoñeceu profundamente vinculada ás súas raíces.
Proxección internacional
A carreira de María Casares brillou con luz propia no panorama cultural europeo, especialmente en Francia, onde foi considerada unha das grandes actrices do século XX. Actuou nos principais teatros parisienses, como a Comédie-Française e o Théâtre National Populaire, e traballou baixo a dirección de figuras imprescindibles como Jean Vilar e Albert Camus. A súa participación en obras de Molière, Racine, Claudel ou Shakespeare, sempre aclamada por crítica e público, contribuíu a consolidar o seu prestixio como intérprete tráxica e comprometida.
No cinema, deixou pegada con interpretacións memorables, como o seu papel en Lles enfants du paradis (1945) ou Orphée (1950) de Jean Cocteau. O seu dominio do idioma francés, a súa expresividade e a súa capacidade para encarnar personaxes complexos fixeron dela unha actriz versátil e profundamente respectada dentro e fóra das fronteiras francesas.
A proxección internacional da súa figura foi recoñecida con múltiples homenaxes en vida e tras o seu falecemento en 1996. É lembrada como unha ponte viva entre a cultura española do exilio e a arte europeo de posguerra.
Retiro e despedida
En 1989 obtivo o Premio Molière á mellor actriz de teatro e foi nomeada aos César. Tras unha carreira intensa e comprometida, María Casares decidiu retirarse discretamente dos escenarios a finais dos anos 80. O seu último traballo teatral foi Hécuba, de Eurípides, en 1990, onde unha vez máis deixou constancia do seu dominio da escena tráxica.
Recibiu do Goberno francés o Premio Nacional de Teatro e, en España, a Medalla ao Mérito de Belas Artes. Obtivo o Premio Segismundo da Asociación de Directoras e Directores de Escena de España. Tamén se lle concedeu o título de Filla Predilecta da Coruña e a Medalla Castelao. Foi condecorada coa Lexión de honra francesa. En 1996, Casares aceptou que os premios de teatro de Galicia levasen o seu nome, pero a morte impediulle asistir á súa primeira edición.
Faleceu na súa casa de Alloue (Francia) o 22 de novembro de 1996, aos 74 anos. Elixiu vivir os seus últimos anos no Château da Vergne, un lugar retirado onde atopara a calma lonxe dos focos, acompañada da súa contorna máis próxima e vinculada á súa paixón polo teatro ata o final.
Tamén che pode interesar
Tes un navegador demasiado antigo!
Sentímolo pero o teu navegador é moi antigo para poder mostrar esta páxina. Debes de actualizalo ou usar un navegador compatible. Optimizamos esta web para Google Chrome, Mozilla Firefox, Opera, Safari e Microsoft Edge. Instalar agora un navegador compatible